آئین مستان

خون دل رو گونه ها، بیرق ها رو شونه ها

آی عاقلا بیاید ببینید چه حالی دارن دیونه ها

طلوع ماه عشق ما محرمه، نگاه و دست و ما و لطف فاطمه

به یاد روح الله و کشت و مرده هاش

گرفتم امشب به اذن زینب برات مردن پای شاه علقمه

ای شه بی پیروهن، پیروهن من شد پرچمت

کشته ی دور از وطن، الهی بمیرم از غمت

شب های عنایته، هیئت ها قیامته

هرجا میری سر کوچه ها یه پرچم و یک علامته

دل تمومه عالم شعله ور شده

هلال ماه امشب نوحه گر شده

هزار و سیصد سال از کربلا گذشت

ولی دل من، دوباره هر سال، می بینه زخم قلبش تازه تر شده

ای امیر بی سپاه، تا همیشه مجنون توام

ای شهید بی گناه، همچیم و را مدیون توام

ای قتیل اشک و آه، تا زندم بی تاب و سرگردون توام

ای شه بی پیروهن، پیروهن من شد پرچمت

کشته ی دور از وطن، الهی بمیرم از غمت

این عشق و سعادت، این شور شهادته

عشق حسین تا روز ابد تو سینه ی ما امانته

اسیر تو عاشق میمونه تا ابد

تویی که عاشق داری بی حد و عدد

میخوام که امشب با دست یه نوکرت

شبیه هر سال، پیرهن سیامو تنم کنم با ذکر یا علی مدد

آیه قرآن عشق دوای همه دردا یا حسین

شاه عشق، سلطان عشق

تو آخرت و دنیا حسین

جان عشق جانان عشق

یا مولا، یا مولا، یا مولا، یا حسین

ای شه بی پیروهن، پیروهن من شد پرچمت

کشته ی دور از وطن، الهی بمیرم از غمت

دوباره بیرق عزا در انتظار خانه هاست

در انتظار خانه ها دوباره بیرق عزاست

دوباره عطر و بوی بی قراری است که در نسیم کوچه هاست

و در میان خانه ها و کوچه های مه گرفته خانه ایست

که شعبه ای زعرش کبریاست و سالها و سالهاست

در این سئوال بی جواب مانده ایم خانه ی دوست کجاست

کجاست رواق منظر نگاهم آشیانه شماست

کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی شماست

بیا به هیئت خصوصی دلم، که روضه خوان آن خداست

دوباره بیرق و علم کتیبه های محتشم

دوباره شور و عشق و اشک، دوباره ماجرای مشک

دوباره پرسشی که سالهاست با دل آشناست

خانه ی دوست کجاست

به اسم رب الوفا

از مسلم نامه ای

به زاده ی مرتضی

آقا سلامٌ علیک

اما بعد از سلام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

کاشکی میشد که نامه ات پیک رهایی باشه

وقتی رسید به دستت هنوز یه راهی باشه

کاشکی میشد ببینی الان کجای کارم

شبیه یک غریبه تو کوچه ها آواره ام

اینجا دلی نمونده همه شبیه سنگند

به جز منو پسرهام همه تو فکر جنگند

یه حرفایی شنیدم که تو خبر نداری

کاشکی میشد حسین جان دخترتو نیاری

دلبر آشنا اینجا

مسلم شده آواره ی کوچه ها

غریب و تنها شدم

فردا هم می شوم

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

به اسم رب الوفا

از مسلم نامه ای

به زاده مرتضی

آقا سلام علیک

اما بعد از سلام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

از قول من به عباس بگو که ای علمدار

تا می تونی سر راه مشک اضافی بردار

اونم باید بدونه دشمنا بی شمارن

حتی برا گلوی شش ماهه نقشه دارن

ای عزیز خدا، دستم بر دامنت

به سمت کوفه نیا

من از تو دورم ولی همراه نامه ام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

شب اول محرم سینه زنت آرزوشه

با دستای یه پیرغلامت پیرهن سیاه بپوشه

تو کوچه ها با پرچمت امید به زندگی میاد

دوباره بوی نذری از روضه های خونگی میاد

سلام بر پرچمو علم

سلام بر شعر محتشم

سلام بر محرم

شب اول محرم سینه زنت آرزوشه

با دستای یه پیرغلامت پیرهن سیاه بپوشه

سلام بر پرچمو علم

سلام بر شعر محتشم

سلام بر محرم

دم هیئتا با گریه میگه مادر تو زهرا

قبول باشه حسینیا این عزاداریتون ایشالا

دوباره روضه رفتنا بی ریا ترین عمل شده

دوباره هر محله ای پر علم کتل شده
سلام بر کربلای تو

سلام بر نوکرای تو

سلام بر محرم

شب اول محرم سینه زنت آرزوشه

با دستای یه پیرغلامت پیرهن سیاه بپوشه

سلام بر پرچمو علم

سلام بر شعر محتشم

سلام بر محرم

خسته دل و بی تابم، قاصدك اربابم

چه بی كس و پر شكسته ام

بسته شده این زندان، در قفس نامردان

زسوز دل می نالم

ز یاد طفلان تو به حال جان كندنم / ز بام دارالجفا تو را صدا می زنم

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

در شب پریشانی، نیمه شب بارانی

به یاد تو ناله می زنم

در بدر مهمانی مهمانی، منتظر قربانی

برای خود قبر می كنم

نشانه ها بر بدن زخاطرات سفر / پسر عمو جان بیا مرا از اینجا ببر

طعنه، دل آل امیه ام من / میا نگران رقیه ام من

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

پر زنم از این بالا، می شنوم از حالا

صدای طفلان مضطرت

بی كسم و غمگینم، در همه جا میبینم

به روی سر نیزه ها سرت

كنون كه آواره ای میان صحرا حسین /  مرا حلالم نما عزیز زهرا حسین

حسین، جان طفلان بی گناهت /  میا، كوفه گردیده قتلگاهت

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

حسین ای نگارم عزیز زهرا / حسین بی قرارم عزیز زهرا

حسین بیایی خواهرت اسیره / میا همه ها بچه هات میمیرن

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

غم تو چشمام، برا آقام، دلم پر از خون، آقا نیا آقا

عطش رو لبهام، شده شب هام، شام غریبون، آقا نیا آقا

دلگیرم برا حرم تو، میگیرم عزای غم تو

میمیرم برای قد و بالا صاحب علم تو

آقا نیا آقا

کوفه همون کوفه نیست، آقا نیا

کوفه دیگه بی حیاست، آقا نیا

کوفه عوض شده ولی، آقا نیا

کوچه همون کوچه هاست، آقا نیا

غم تو چشمام، برا آقام، دلم پر از خون، آقا نیا آقا

عطش رو لبهام، شده شب هام، شام غریبون، آقا نیا آقا

تیغاشون برای سر تو

سنگاشون برای خواهر تو

نامه نوشتن همه کوفه برای دعوت، آقا نیا آقا

درارو بستن تو دلاشون، شکسته بیعت، آقا نیا آقا

سنگا روی خونه ها، آقا نیا

تشنه ی خون، خنجرها، آقا نیا

گرمِ تو این شهر غم، آقا نیا

بازار آهنگرا، آقا نیا

غم تو چشمام، برا آقام، دلم پر از خون، آقا نیا آقا

عطش رو لبهام، شده شب هام، شام غریبون، آقا نیا آقا

دلگیرم برا حرم تو، میگیرم عزای غم تو

میمیرم برای قد و بالا صاحب علم تو

ببین حالمو شبیه ابرای بهارم

ببین حالمو دل پریشونو بی قرام

ببین حالمو به جرم عشقت سر دارم

از غم سوزم، دیده به راهت می دوزم

بر سر دارم، غریبو تنها و ببین حال و روزم

وای زیر لب دارم این آه و زمزمه

وای سوی کوفه میا گل فاطمه

وای حسین

میا ای حسین کوفیا از تو دل بریدند

میا ای حسین که همشون نیزه خریدند

میا ای حسین برا حرم نقشه کشیدند

جانا بازآ، شرمنده ام از تو آقا

تو رو قسم جون بی بی زینب، میا کوفا مولا

وای زیر لب دارم این آه و زمزمه

وای سوی کوفه میا گل فاطمه

وای حسین

میا ای حسین مردم این شهر بی شمارند

میا ای حسین که کوفیا حیا ندارند

میا ای حسین تو فکر گوش و گوشوارند

جانم بر لب، کوفه میا جان زینب

دیده به راهش نشسته اند با سنگ

همه در تاب و تب

وای زیر لب دارم این آه و زمزمه

وای سوی کوفه میا گل فاطمه

وای حسین